Het is januari 2016 als Win Yip (50) een gezicht krijgt voor het Nederlandse publiek. Dan wordt bekend dat hij het duurste penthouse van ons land koopt, bovenop het nog te bouwen pand Pontsteiger. Plots verschijnt Yip op de nationale televisie. Er staat dat hij 16 miljoen euro betaalt voor zijn nieuwe woning, al zegt hij dat (terecht) meteenschromelijk overdrevenis. De dikke 1400 vierkante meter zijn niet overdreven. "Maar daar zullen we wel een doel voor vinden", zegt hij. Twee jaar later had hijDriekwart al verkocht.
Het voedde speculaties dat hij nooit van plan was om het hele penthouse in eerste instantie als huis te bewonen, en dat de makelaar en ontwikkelaar hem een lucratieve stoel aan tafel verleenden om deel te nemen aan het promotiespel dat de torenkaart zou opzetten. Yip zou dat toch nooit toegeven. Want wie kaarten legt, moet zijn pokerface na het spel behouden.
Hoe dan ook, we zagen Yip,onder andere eigenaren van deze dingen, zoek daarna nooit meer zo expliciet naar reclame. Nou, hij hield vaneen lofzang op optimisme, en klaagde onlangs dat de directe maatregelen van het kabinet om ondernemers in Corona-tijden tegemoet te komen in de praktijk warenveel dunnerdan in de media wordt beweerd, maar verder lijkt het redelijk comfortabel om in de schaduw te werken. We zijn dan ook erg enthousiast over zijn optredens in Dragons' Den. Kleine prognose: hij zal een gewiekste zakenman blijken te zijn. Yip, die ooit zei dat hij groot was voor weinig geld, weet immers nog maar al te goed hoe hard hij voor zijn geld heeft moeten vechten. Zo hard dat hij het zeker niet meteen weer over de lat gooit.
The Dragon's Den, gepresenteerd door onze hoofdredacteur Sander Schimmelpenninck, is zondag om 21.25 uur te zien op NPO1 en daarna via broadcastgemist.nl
lees ook
In de meest recent ingediende jaarrekening (2017) toonde de participatie van Yip een eigen vermogen van bijna 11 miljoen euro. Aangezien de winst bijna volledig opdroogde, maar een jaar eerder (2016) meer dan € 3 miljoen werd verdiend zonder eenmalige inkomsten, vermoeden we dat zijn nettowaarde veel hoger moet zijn dan op papier lijkt. Het is echter de hoogste tijd om geactualiseerde nota's in te dienen bij de KvK.
Heeft de persoon Yip je gefascineerd? Lees dan dit portret dat we ruim 10 jaar geleden publiceerden.
Manshow gewonnen
Hij heeft negen cafés in Amsterdam, waarvan vijf op of rond de Dam, en de zaken gaan goed. Zo goed dat Won Yip (39) nu zijn zinnen heeft gezet op zijn eigen tent in Las Vegas. Hoe een Zeeuwse Chinees met hard werken en een flinke dosis lef miljonair werd in de horeca. 'Ik zeg altijd: we zijn groot voor weinig geld.'
Toen Won Yip in 1990 voor het eerst in zijn leven de Dam in Amsterdam bezocht, was het plein rond het monument het domein van balspelende Joegoslaven, junkies, dealers en pooiers. Er gaat een wereld open voor de blauwe Chinezen die opgroeiden in het hervormde Zeeland. "Toen ik op straat werd gevraagd of ik een cola wilde, dacht ik dat ze me een cola wilden aanbieden." Maar slechts twee dagen na aankomst in de hoofdstad kocht de toen 20-jarige Yip een café op deze ruige, sombere plek. 'Mijn café in Goes was alleen druk in de weekenden, ik wilde de hele week rocken. Dus ben ik naar Amsterdam gegaan om te kijken toen ik hoorde dat er een kroeg te koop was.” Hij wist het. Het was een grote Wild West-show. Ik kwam er al snel achter dat niet alle discussies met woorden worden beslecht. Maar als het op vechten aankwam, liep ik altijd voorop. Want als de baas niet vecht, willen je medewerkers dat ook niet. Gelukkig ken ik geen angst, dat schrikt zelfs de grootste af."
Yip, inmiddels ook wel "King of the Dam" genoemd, pakt het in zijn kroeg heel anders aan dan de vorige eigenaar. ’ Pas als hij even zonder geld zat, opende hij de tent en schonk hij alleen wat hij zelf lekker vond: bier, wijn en appelsap. De rest had hij gewoon niet. Hij was nogal eigenwijs, ja. Vrouwen mochten binnen, maar alleen als ze beloofden niet te praten. Al snel werd me duidelijk dat er veel te winnen viel.”
Terwijl Yip optimistisch aan zijn horecacarrière begint in zowel Amsterdam als thuisbasis Goes, worden er weddenschappen gesloten over hoe lang hij in de hoofdstad zal blijven. Twintig jaar later is hij er nog steeds. Naast de kroeg die hij toen kocht, Café Zwart, is hij nu eigenaar van alle cafés op de Dam, waaronder het Grand Café Majestic pal naast de Bijenkorf.
Maar Yip werkt niet alleen in de horeca. Even buiten Goes heeft hij ook nog een oude boerderij. Dit is een klein hobbyproject. Ik heb tegen Jan des Bouvrie gezegd dat hij stoom kan afblazen. We zijn er vier jaar mee bezig geweest, alles is vernieuwd, van de fundering tot het dak. Miljoenen stromen erin. Door de crisis heb ik voorlopig een bouwstop.' De boerderij biedt stof voor speculatie. 'In het weekend zijn er allerlei mensen in de tuin om te kijken wat ik doe. Sommigen denken misschien dat ik in de drugs- of wapenhandel zit. Ik geef ze liever een treinkaartje naar Amsterdam en vertel ze hoe ze van het station naar de Dam moeten komen. Dan vroeg ik ze om bij het monument te gaan staan en rond te kijken. Alle pubs die je daar ziet, zijn nu van mij. Als ze zien hoe druk het daar is, hoe druk het in de zomer op de terrassen zit, snappen ze dat je er veel geld mee kunt verdienen.” Hoeveel hij precies verdient, wil Yip niet zeggen, hij houdt er niet van om praten over geld ("Ik wil niet als een idioot overkomen"). En meer wil hij over zijn vermogen niet kwijt dan dat het om een bedrag met "minstens zeven nullen" gaat.
Altijd open
Yip, die nu 39 is, zou al vroeg groot worden als ondernemer. Toen hij opgroeide, liet hij andere kinderen zijn krantenrondes lopen. Hij onderhandelde over de rest van zijn zakgeld en liet graag anderen voor hem werken. 'Vreemd, diegene die vroeger op het schoolplein wachtte op de jongens die mij nog moesten betalen omdat ze bijvoorbeeld vuurwerk van mij kochten, is nu de man die het geld voor mij ophaalt in mijn cafés in Amsterdam.'
Nog later, toen hij al in de horeca was beland, greep Yip zijn kans toen hij ergens geld zag rondslingeren. Hij hield zich onder meer bezig met kunst, lijsten en kreeften, en importeerde specerijen en tafelgerei. Maar gastvrijheid is altijd de core business geweest. Ik heb nu negen cafés. Vroeger waren er meer, ja, maar nu wil ik alleen bedrijven die minstens een miljoen verkopen per jaar hebben. Mijn filosofie is ook simpel. Je hebt 365 dagen per jaar de tijd om jezelf te bevrijden van de kosten. Dan moet je ook van al deze momenten gebruik maken. Mijn winkel is altijd open want voor je het weet staat er een klant voor een dichte deur op deze plek om de hoek. Trouwens, ik ben altijd in goede posities. Er moeten veel mensen langs, liefst ook veel toeristen. Ze zijn allemaal welkom, en hoe eerder ze komen, hoe eerder ik leeg ben. In de ochtend is er een kop koffie, daarna misschien een broodje of een stuk appeltaart. Het liefst natuurlijk met een toefje slagroom. Dit is eigenlijk niets meer dan gehypte lucht, maar de klant moet er wel een euro extra voor betalen. Dat is het soort geld dat we nodig hebben. Ik zeg altijd: we zijn groot voor weinig geld.”
weltononline
Yip probeerde het met veel geld, maar het werd geen succes. Rond de eeuwwisseling ging hij met zijn winst naar de beurs en investeerde hij onder meer in Worldonline. Het was gek, toch? Een dag voor de lancering zei De Telegraaf dat de prijs zou kunnen oplopen tot 180 euro. Ik had mijn bank de opdracht gegeven om alle stukken te kopen die ze in handen konden krijgen. En toen ze me een paar dagen later belden dat het aandeel steeds moeilijker werd, was ik koppig en kocht ik gewoon meer. In mijn euforie had ik al een nieuwe Ferrari besteld. Gelukkig heb ik hem aan iemand kunnen doorverkopen.'
Na een mislukking met Worldonline en wat investeringen ("Ik was echt bijna blut"), besloot Yip zijn geld nooit meer op de beurs te zetten. Hoewel hij tegenwoordig wat speculeert op de AEX-index (“Als die naar nul gaat, zijn we toch allemaal de pineut”), belegt hij de winst nu vooral in vastgoed. In Breda bezit hij met een paar anderen een winkelpand en zelf kocht hij onlangs voor bijna twee miljoen euro een appartement in de Mahlertoren op de Amsterdamse Zuidas, waar ook gastronomiemagnaat Sjoerd Kooistra woont. Yip heeft ook panden aan het Leidseplein in Amsterdam en een straat in Goes. Hij kocht daar onlangs het oude postkantoor voor twee miljoen euro. "Voordat ik een deal sluit, denk ik altijd na over het worstcasescenario. Dat betekent in dit geval dat hij leeg is en ik vijf tot zes procent rente moet betalen. Dat kan ik hebben.'
Yip is altijd erg berekenend. Dit betekent ook dat hij daarna wel eens zijn hoofd stoot. Zo was hij enkele jaren geleden samen met de Amsterdamse vastgoedinvesteerder Ronald Egger en autohandelaar Sjaak van Vliet in de running voor het American Hotel. Uiteindelijk vond Yip het risico te groot en trok een enkel trio zich terug uit de biedingsoorlog. Nu blijkt dat het hotel zoveel geld verdient dat ze meer hadden kunnen bieden.
Hoe berekenend Yip ook wordt getoond als even later zijn telefoon gaat. Hij legt zijn gesprekspartner precies uit welke strategie gevolgd moet worden. Als de ander hem duidelijk tegenspreekt, onderbreekt hij hem. "Je luistert niet", om maar te herhalen wat hij eerder zei. Yip weet wat hij wil en houdt graag de touwtjes in handen. Daarom ben ik nooit dronken geweest en heb ik nooit drugs gebruikt. Ik hou er niet van om de controle te verliezen.'
Strenge baas
Als controlfreak Yip in Amsterdam is, maakt hij elke ochtend een uitstapje naar zijn bedrijven tot hij naar de Zuidas verhuist, en hij woont nog steeds boven een van zijn cafés op de Dam. ' Ik zie alles; of het terras goed is ingericht, of de neonlichten branden, of het personeel de klanten vriendelijk begroet. Dit is erg belangrijk voor mij. Mijn medewerkers moeten lachen, daar betaal ik ze voor”, zegt Yip. Hij staat intern bekend als een strenge baas. Hij spreekt liever duidelijk. “Sommige medewerkers hebben mobieltjes van mij gekregen. Dan verwacht ik ook dat ze beschikbaar zijn als ik ze nodig heb. Dus als je gaat douchen of naar de badkamer gaat, neem dit ding dan mee. Omdat ik er een hekel aan heb om voicemails te krijgen op al die nummers waarvoor ik betaal.'
U heeft 365 dagen per jaar de tijd om te recupereren van de kosten en daar moet u gebruik van maken
Het imperium van Yip is zo groot geworden dat het voor hem onmogelijk is om alles zelf te overzien. "Ik ben zelfs op een punt gekomen dat ik niet meer alle namen weet van de mensen die voor mij werken." Maar de laatste tijd houdt Yip de zaken beter in de gaten vanuit zijn kleine kantoortje in de kelder van een van zijn cafés. 'Ik wilde naar Berlijn, Miami, Vegas, wintersport, ik zette alles on hold. Als het erop aan komt, moet de baas het goede voorbeeld geven en er zijn. Want ook wij voelen de gevolgen van de slechte economie. Gisteren meldde de krant dat er de afgelopen periode 11 procent minder Britse toeristen in Amsterdam waren geweest. Ik denk dat dat zal groeien naar 30 procent. Reden voor ons om onze kosten nog eens kritisch in vraag te stellen. We kunnen tienduizenden dollars besparen op zoiets eenvoudigs als kerstversieringen of briefpapier. Daarnaast biedt deze tijd veel kansen. Ik heb het gevoel dat elke dollar die ik in mijn zak heb nu vijf dollar waard is. Banken zijn immers niet meer zo bereid om te lenen, dus je kunt nu mooie deals sluiten.'
wanbeheer
Yip lijkt zich weinig aan te trekken van de kredietcrisis, hij kan erg boos worden op de Nederlandse overheid. Hij denkt dat ze het hem moeilijk maakt om zaken te doen. ' Kijk maar eens naar alle vergunningen die je tegenwoordig nodig hebt, allemaal toegevoegd vóór belastingen. En alles wat er nodig is, is één foto van mij met een crimineel en ik hang. Want dankzij de wet Bibob is de verdenking van contacten met de onderwereld al voldoende om je een vergunning te weigeren. Ik zou er niet eens zo'n probleem mee hebben als de overheid een weloverwogen beleid zou voeren. Maar neem nou de Wallen in Amsterdam, toch een belangrijke toeristische trekpleister. De gemeente koopt daar panden op, nu ateliers. Prima, maar als je ze vraagt wat ze er op langere termijn mee willen doen, hebben ze geen idee. Dat vind ik extreem zwak.”
Er is maar één foto van mij met een crimineel nodig om te verschijnen en ik hang
Ook het optreden van Wouter Bos tijdens de bankencrisis kan op afkeuring van Yips rekenen. Het is belachelijk dat hij de bankiers laat wegkomen met hun wanbeheer. Honderd jaar geleden zouden we ze op de brandstapel hebben gegooid, nu krijgt zo iemand 1,3 miljoen euro van ING. Als dank. Uit dankbaarheid waarvoor? De hele transactie met ING is in ieder geval te bizar voor woorden. Bos neemt voor 22 miljard een wankele hypotheekportefeuille over. Ik dacht: ik stuur Bos eens een mailtje dat ik ook claims heb die hij op zich kan nemen. Maar ze helpen me niet. Denkt u dat er ooit een ambtenaar is die zegt: meneer Yip, wat aardig van u om te investeren, wat aardig van u om banen te creëren, laat me eens kijken hoe ik u daarbij kan helpen? Vergeet het! Maar belastingen. Ik vind het eigenlijk belachelijk, maar ik heb er vrede mee dat je voor een nieuwe auto meer dan veertig procent BPM moet betalen. '
Netwerken in Las Vegas
Gefrustreerd door de situatie in Nederland richt Yip zich steeds meer op het buitenlands beleid. Hij huurt onder meer een statig pand aan de Groenplaats in Antwerpen, waar hij een horecazaak wil opzetten, en is ook actief in China. Ook daar is het natuurlijk niet altijd even goed geregeld. Ik heb bijvoorbeeld samen met mijn broer een limousineverhuurbedrijf in Peking. Van de ene op de andere dag werd de regel ingevoerd dat auto's maar om de dag de weg op mogen. Mijn broertje raakt dan in paniek, maar dan denk ik: in China rekenen ze maar 8 procent belasting, 42 procent minder dan in Nederland. Je hebt dus 42 procent meer speelruimte om zo'n probleem op te lossen.'
Ook in het buitenland voelt Yip zich meer gewaardeerd. 'Er is veel minder jaloezie en afgunst dan in Nederland. Ik zou bijvoorbeeld graag in Amerika willen werken. Ik werk in een hotel in Miami en wil graag Amsterdam naar Las Vegas brengen. Ik denk aan een tent met de sfeer van de rosse buurt. Amsterdam is tenslotte rock-'n-roll."
Om zo'n project van de grond te krijgen, heb je als ondernemer niet alleen de financiën en het geduld nodig, maar ook een goed netwerk. Yip investeert al jaren in haar contacten. 'Dat is niet goedkoop. Mijn accountant vroeg me onlangs om een ontvangstbewijs van Vegas' hippe nachtclub Pure. Het was eigenlijk vijftienduizend dollar. Maar ik had een paar belangrijke mannen aan mijn tafel zitten en ook Sylvester Stallone en oud-tennisser en Pure-mede-eigenaar André Agassi liepen die avond door de club.'
Het mislukte Vegas-avontuur van illusionist Hans Klok heeft Yip's overtuiging alleen maar versterkt dat je, om daar te gedijen, in je netwerk moet investeren. ’ De jongens van Stage Entertainment (het bedrijf van Joop van den Ende, red.) dachten het wel even te kunnen. Maar Vegas wordt gecontroleerd door een paar partijen, en als ze je niet mogen, zullen ze je aftroeven. Niet dat het echt nodig was, want er was meer mis met het plan. Klok ging bijvoorbeeld net naar dat ene theater in Vegas dat nooit winst maakte. En dan een Pamela Anderson. In Nederland is het bekend, maar in Amerika werd Baywatch alleen in de middag uitgezonden. Zonde, want Hans Klok is de beste in zijn vak. Hij had gewoon in Amerika moeten blijven en ik zou hem willen steunen. Maar nu hij terug is in het Nederlandse Efteling-circus, denk ik niet dat er een tweede kans voor hem komt."
Yip zelf is uiterst voorzichtig in Las Vegas. “Ik heb er geen probleem mee om over een paar jaar vijfhonderdduizend euro te investeren in het leggen van contacten. Als het project niet doorgaat, ben ik het geld kwijt. Prima.' Hoe het Amerikaanse avontuur ook afloopt, Yip verlaat soms Nederland. “Mijn boerderij in Zeeland kan me in totaal drie miljoen euro kosten. Voor dat geld kan ik ook het huis naast Enrique Iglesias op Star Island in Miami kopen. Dan speel ik overdag met een jetski omdat het altijd 25 graden is. Of misschien emigreer ik naar Hong Kong of een andere plaats met een vriendelijker belastingklimaat. Ik ben nu 39, dus de tijd dringt. Ik moet aan mezelf gaan denken."
CV:
Geboren: 30 juli 1969 te Tilburg. Later verhuisde hij naar Zeeland, waar zijn ouders een paar Chinese restaurants runden.
Woont: Doordeweeks in Amsterdam, in het weekend naar zijn vriendin en twee stiefkinderen in Zeeland.
Opleiding: geen. “Ik ben op mijn vijftiende het huis uitgegaan vanwege de puberteit. Ik moest dus ook mijn eigen schoolgeld betalen. Toen dat niet kon, ben ik gaan werken.'
Is nu: Ontwikkelaars, vooral in de horeca. Tegen de tijd dat hij negentien was, had Yip genoeg verdiend om zijn eerste pub in Goes, de Pubbles, te kopen. Een jaar later maakt hij de oversteek naar Amsterdam. Op dit moment heeft hij daar negen cafés met elk minstens een miljoen verkopen, "een mooie vastgoedportefeuille" en veel grootse plannen.
Heeft: doet liever geen zaken in Boedapest, waar hij ooit een restaurant had. 'In Amsterdam was het soms vechten, daar was het schieten of wegrennen. Dan is de keuze makkelijk.”
Cateringproblemen: het gebrek aan service. 'Ik heb er geen probleem mee om 1200 euro te betalen na een goed diner in de Okura. Ook kunt u rekenen op een goede fooi. Maar dan vind ik het belachelijk dat ik ook nog eens twaalf euro moet betalen om hun parkeerplaats weer te mogen verlaten.”
Woede buiten de horeca: de werkethiek. “Ik heb eens van een afstandje naar mijn stukadoor gekeken. Toen hij voor het eerst aankwam, rolde hij stilletjes een sigaret. Pas toen klom hij op de steiger, om boven te ontdekken dat hij zijn aansteker was vergeten. Als hij weer naar beneden klimt, irriteer ik me echt, want de teller blijft maar optellen. Als de man een broodje wil roken, prima, maar laat hem thuis dingen rollen.
Aandrijving: Een verlengde Mercedes S63 AMG.
Favoriete reisbestemming: Las Vegas. Een stad met veel valkuilen en die ken ik allemaal. Ik heb geleerd me in te houden, in casino's zetten ze expres de airconditioning uit en voegen ze extra zuurstof toe aan de lucht om je wakker te houden. Ik heb daar al een week niet geslapen.'
Vond je dit stuk leuk? Schrijf je dan in en je ontvangt maandelijks een verzameling van zulke verhalen. Nu met 415 korting!
Daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen